Jolanda (40) is docent aan de HAN en Stanley (45) is ICT’er bij de NS. Samen hebben ze een dochter, Fenna (12). Ze zijn al zo’n tien jaar weekendpleeggezin. Zion (9) komt sinds zes jaar om de drie weken in het weekend bij hen logeren.
Jolanda kent pleegzorg vanuit huis. Met enige regelmaat kwamen er kinderen bij hen thuis logeren. “Dat waren bijvoorbeeld leeftijdsgenoten die bij ons logeerden of iemand die via de kerk bij ons terecht kon. Bij mijn ouders stond de deur gewoon altijd open.” Toen Fenna een jaar of 2 was zijn ze samen over pleegzorg gaan nadenken. Er was letterlijk en figuurlijk ruimte in het gezin. Omdat het stel beide vier dagen werkt was voltijd pleegzorg teveel, maar in de weekenden een kind opvangen zagen zij wel zitten. “Ook omdat wij doorgaans rustige weekenden hebben, voelden we dat er wel een kind bij kon”, legt Stanley uit. Omdat ze begonnen zijn met pleegzorg toen Fenna nog klein was, is ze er echt in meegegroeid. “Natuurlijk was het voor ons allemaal even wennen in het begin. Het speelgoed dat een jaar niet is aangeraakt, is toch ineens leuk doordat het pleegkind ermee wil spelen.”
Het stel bezocht een aantal informatieavonden, opgevolgd door intakegesprekken met Entrea Lindenhout, de pleegzorgaanbieder. Na het proces van goedkeuring, werden Stanley en Jolanda officieel pleegouders. Al snel kwam een meisje van 9 bij hen logeren. Helaas stopte dat na zo’n anderhalf jaar. Na een korte pauze kwam zes jaar geleden Zion op hun pad. Een leidster bij zijn kinderopvang had goed contact met zijn moeder en kwam met het voorstel voor weekendpleegzorg. Zion werd aangemeld en de match met Stanley en Jolanda werd gemaakt. Een eerste kennismaking volgde. “De leidster kende Zion heel goed en wist duidelijk te vertellen wat zijn huidige situatie was. Het voelde gelijk goed. Ook het feit dat Zion jonger is dan Fenna was fijn omdat we dan al bekend waren met die leeftijd.”
Het logeren werd rustig opgebouwd, eerst één nachtje, later twee. Zo kon Zion goed wennen aan hen en het huis. Inmiddels komt hij eens in de drie weken van vrijdagmiddag tot en met zondagmiddag. “In het begin lagen we na een logeerweekend gevloerd op de bank, dat is nu al lang niet meer zo.” vertelt Stanley, “Zion moest er zelf ook aan wennen, een ander huis en andere regels. Hij weet nu hoe het weekend eruitziet, wat hij kan verwachten en dat gaat gewoon super goed.” Voor Stanley en Jolanda is het commitment van Zion’s moeder erg belangrijk. Dit geeft een basis voor wederzijds vertrouwen. Jolanda vertelt: “Ook al was de plaatsing vrijwillig, toch is het natuurlijk niet makkelijk om je kind bij onbekenden achter te laten.” Zion’s moeder hecht veel waarde aan open en eerlijke communicatie. Dat loopt zo goed dat de pleegzorgbegeleider nauwelijks meer hoeft te bemiddelen. Bij het thuisbrengen blijft Jolanda vaak nog even bijpraten en indien nodig spreken ze af om even te bellen.
- verhaal gaat verder onder de familiefoto's, wegens privacy staat Zion onherkenbaar op de foto -
De logeerweekenden zijn vooral rustig en voorspelbaar. Lekker in- en rondom het huis, een spelletje doen, een stukje fietsen, even naar het bos of gezellig rond het vuurtje in de tuin zitten. “Zion gaat bijna nooit mee op familiebezoek, dat plannen we gewoon in andere weekenden. We willen hem juist graag rust, regelmaat en aandacht bieden.” Omdat het gezin over het algemeen van rustige weekenden houdt, hebben ze niet het gevoel iets te hebben moeten opgeven voor het pleegouderschap.
De omgeving van het gezin reageert positief. “Wij krijgen vaak te horen dat men niet weet dat weekendpleegzorg ook kan. Men denkt bij pleegzorg vaak alleen aan voltijds en op deze manier krijgt het toch weer meer bekendheid.” Daarnaast krijgen zij van zowel een collega als een vriendin regelmatig kleding voor Zion doorgeschoven. Jolanda en Stanley vertellen dat ze het pleegouderschap erg waardevol vinden voor henzelf en voor hun dochter Fenna.
“Je leert delen en ziet hoe het er in een ander gezin aan toe kan gaan, het verruimt je blikveld. Daarnaast vind ik het ook gewoon heel gezellig als hij er is. Stanley en Fenna vinden bijvoorbeeld chocolademelk met slagroom niet lekker, maar ik wel en Zion gelukkig ook, dus maak ik dat samen met hem. Heerlijk! Ook gaat hij mee als ik ga hardlopen, supergezellig! Hij kletst me de oren van het hoofd”, lacht Jolanda. Voor dit gezin is pleegzorg echt een verrijking, samen genieten van gewone dingen. Aan toekomstige pleegouders wil Stanley meegeven dat je goed moet bedenken wat er in jouw leven past. “Wil je bijvoorbeeld om de twee of om de drie weken een plek aan een kind bieden? Welke leeftijd past het best in het gezin? Je hoeft niet alles van tevoren te bedenken en te weten. Sta er open in, maar bewaak je eigen grenzen goed. Dat is uiteindelijk voor alle partijen het best.”
Ben je na het lezen van dit verhaal geïnteresseerd geraakt, en zou je meer willen lezen en ontdekken of pleegzorg bij jou past?
